12 feb 2007

Confesiones

El primer paso para superar las adicciones es confesar:

Cuando el Papá Noel me regalo la DS me prestó un monton de juegos molones: el Nintendogs, el Brain Training, el Mario Karts, el Tetris, ..., y el Zoo Keeper. Un juego sencillo, no hay que pensar, solo hacer grupos de animalillos. Tanto, que cada día juego varias horas, por la mañana, por la noche, una y otra vez porque no soy capaz de superar los records que han alcanzado los dos trolls.

Reality casposo, pregrabado, basado en lo más bajo de la vileza humana, donde se juntan una ex-atracadora bisexual, un jugador profesional de poquer, una suripanta aspirante a actriz, un escolta, una soldado a la que echaron por violenta y un acompañante de mujeres. La poca audiencia lo ha llevado al late-night de los domingos y a mí a estar a las 2 de la mañana, sin poder dormir, viendo semejantes peripecias.

6 Comments:

Blogger Pansete said...

"Acompañante de mujeres...": ¿te refieres al periodo menstrual?

13/2/07, 8:40  
Blogger la gata said...

Bien! Es importante reconocerlo. Hace unos días hice lo mismo en el blog (al que, ya puestos, también soy adicta).
Y la pregunta es: realmente quieres desengancharte?

14/2/07, 11:56  
Blogger blondie said...

Pues, sinceramente, no.

14/2/07, 22:19  
Anonymous Anónimo said...

Qué malo es el programa de Unan1mous!

Té delicte que havent-te deixat lo millor del catàleg de DS, només juguis al Zoo Keeper i a més, no aconsegueixis mai estar la primera jajajaja.

Wo

16/2/07, 10:39  
Blogger Achab said...

Los juegos son más adictivos cuanto más bobos son.. es una máxima incontrovertible.

16/2/07, 16:15  
Blogger blondie said...

Noticia d'ultima hora: estic segona, vaig a per tu

16/2/07, 20:01  

Publicar un comentario

<< Home